تاکی به تمنای وصال تو یگانه |
|
اشکم شود،از هر مژه چون سیل روانه | |
خواهد به سر آید، شب هجران تو یانه؟ |
|
ای تیر غمت را دل عشاق نشانه | |
|
□
رفتم به در صومعهی عابد و زاهد |
|
دیدم همه را پیش رخت، راکع و ساجد | |
در میکده، رهبانم و در صومعه، عابد |
|
گه معتکف دیرم و گه ساکن مسجد | |
|
□
روزی که برفتند حریفان پی هر کار |
|
زاهد سوی مسجد شد و من جانب خمار | |
من یار طلب کردم و او جلوهگه یار |
|
حاجی به ره کعبه و من طالب دیدار | |
|
□
هر در که زنم،صاحب آن خانه تویی تو |
|
هر جا که روم،پرتو کاشانه تویی تو | |
در میکده و دیر که جانانه تویی تو |
|
مقصود من از کعبه و بتخانه تویی تو | |
|
□
بلبل به چمن، زان گل رخسار نشان دید |
|
پروانه در آتش شد و اسرار عیان دید | |
عارف صفت روی تو در پیر و جوان دید |
|
یعنی همه جا عکس رخ یار توان دید | |
|
□
عاقل، به قوانین خرد، راه تو پوید |
|
دیوانه، برون از همه، آیین تو جوید | |
تا غنچهی بشکفتهی این باغ که بوید |
|
هر کس به زبانی، صفت حمد تو گوید | |
|
□
بیچاره بهائی که دلش زار غم توست |
|
هر چند که عاصی است، زخیل خدم توست | |
امید وی از عاطفت دم به دم توست |
|
تقصیر خیالی به امید کرم توست | |
|
پس کی از سفر بر میگردی؟ L